Συνέντευξη Άννα Βίσση – Σάββατο 16 Ιουλίου – Γήπεδο Πιερικού Α’ ΔΑΚ

Άννα Βίσση. Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς αυτό το όνομα; Ποιο χρώμα; Ποιο συναίσθημα; Ποια ανάμνηση; Ποιο τραγούδι της που βρίσκεται χαραγμένο σε αυτή την ανάμνηση; Στον μεγάλο πόνο, στη μεγάλη χαρά, στο μεσοδιάστημα αυτών των δύο…

Η Άννα Βίσση μετράει 49 χρόνια στη δισκογραφία.
Η Άννα Βίσση θα λέγαμε, ομολογουμένως, είναι η απόλυτη Ελληνίδα σταρ.
Πάντα «επίκαιρη». Πάντα μέσα στα πράγματα. Ακλόνητη. Διαχρονική.

Καθώς συζητούσαμε, η λέξη «διαχρονική», μου είπε πως της ταιριάζει και μου ζήτησε να μιλάμε στον ενικό, γιατί θέλει την αμεσότητα… Και από τα 15 λεπτά τα οποία είχαμε, κρατήσαμε την κουβέντα λίγο παραπάνω!

Η Άννα Βίσση έρχεται το Σάββατο στις 16 Ιουλίου στην Κατερίνη για μια μοναδική συναυλία στο γήπεδο του Πιερικού – Α ΔΑΚ

«Rock glam ενέργεια, πάθος, πόθος, λάμψη, αισθησιασμός, συγκίνηση, διαχρονικές επιτυχίες, καθηλωτικές ερμηνείες και εκρηκτικά συναισθήματα, θα νιώσει όποιος απολαύσει την Άννα και τους 12 μοναδικούς μουσικούς της σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, που μόνο η Άννα με αγάπη υπερβολική ξέρει να χαρίζει σε όλους τους fans της!»



Συνέντευξη: Ηρώ Τζημίκα

Άννα, ευχαριστώ για αρχή για την αμεσότητα και να πούμε ότι έρχεσαι στην Κατερίνη το Σάββατο 16 Ιουλίου για μία μοναδική συναυλία στα πλαίσια της καλοκαιρινής σου περιοδείας. Στο παρελθόν έχεις επισκεφθεί κι αρκετές φορές την πόλη μας. Τι θα δούμε φέτος από εσένα;

Ναι, αρκετές φορές, αλλά έχω να θυμάμαι και τα πιο παλιά χρόνια, όταν κάναμε τις συναυλίες με τον Καρβέλα. Είχε ένα κλαμπ που λεγόταν «Αποθέωση». Φέτος θα νιώσουμε πολύ και θα νιώσουμε αμφότεροι! Γιατί κι εγώ τραγουδούσα πέρσι, αλλά το κοινό καθόταν, υπήρχαν περιορισμοί, φορούσε μάσκα. Τώρα είναι όλα ελεύθερα, όπως ακριβώς ήταν παλιά, αλλά επειδή ακριβώς μας στερήθηκε η ελευθερία για 2 χρόνια, είναι ακόμα πιο όμορφο το συναίσθημα στις συναυλίες και το έχω ζήσει ήδη. Στα Ιωάννινα, στην Κομοτηνή, στην Πάτρα ήταν απίστευτη η ατμόσφαιρα και περιμένω και στην Κατερίνη να γίνει κάτι ανάλογο.

Τι θα μας παρουσιάσετε; Τι θα δούμε on stage;

Καταρχάς τα τελευταία χρόνια παίζω με μία συγκεκριμένη μπάντα κι αυτή η μπάντα είναι καταπληκτική! Έχω 12 φοβερούς μουσικούς και δύο τραγουδιστές τον Νικόλα Ραπτάκη και τη Νατάσσα Μηνδρινού, αλλά θα κάνει guest κι η Daphne Lawrence με την οποία συναντήθηκα στο τελευταίο τραγούδι μου το «Αίμα» που έγραψε ο Καρβέλας. Οπότε κάνουμε και με τη Daphne κάποια στιγμιότυπα! Αυτή η μπάντα με έχει ανανεώσει πάρα πολύ, γιατί ενώ τραγουδάω τραγούδια που μετράνε 40 και 50 χρόνια, τα ανανεώσαμε, τα ενορχηστρώσαμε με έναν διαφορετικό τρόπο και η παρουσία των μουσικών της μπάντας στη σκηνή, είναι μέρος αυτού του show! Η ζωντάνια, ο αυθορμητισμός, τα αστεία… Είναι ήδη ένα διαφορετικό θέαμα. Όσον αφορά τα τραγούδια, είναι όλα αυτά που ξέρει κι αγαπάει ο κόσμος εδώ και 50 χρόνια από όλα τα είδη που έχω τραγουδήσει. Τα dance, τα rock, τα latin, τα λαϊκά, τα alternative… Είναι κάτι από όλα αυτά και ότι πιο αντιπροσωπευτικό.

Πριν μιλήσουμε και για το νέο τραγούδι που θέλω να μάθω περισσότερα πράγματα, Άννα, μου μιλάς για τα τραγούδια και σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια καριέρας. Μία τεράστια καριέρα. Τι είναι αυτό που μετράει για εσένα στο τέλος της ημέρας;

Η αγάπη για τη μουσική. Το πάθος του να κάνω αυτό για οποίο γεννήθηκα και να μπορώ να το κάνω ακόμα στην ηλικία που είμαι. Αν και για τις ηλικίες, το ξέρουμε όλοι, έχουν αλλάξει τα πρότυπα ή αν θες τα κριτήρια στο τι είναι μεγάλο «κάτι». Χρειάζεται ενέργεια και αγάπη γι αυτό που κάνεις, ειδικά στο χώρο του καλλιτέχνη. Εκεί δεν υπάρχει ηλικία. Δεν μπορώ δηλαδή να νιώσω την ηλικία μου, από τη στιγμή που έρχονται παιδιά 15 χρονών και με βλέπουμε ή θέλουν να με ακούσουν και τους αφορά η δουλειά μου. Δεν έχω νιώσει την ηλικία μου για να είμαι ειλικρινής και δεν έχω ανασφάλεια που να προκύπτει από το θέμα της ηλικίας μου. Το γεγονός ότι έχω επιτυχία ακόμα, που επιτυχία σημαίνει το να έρχεται κάποιος για να σε δει και να σε ακούσει, ειδικά οι νέες ηλικίες, η νεολαία, οφείλεται σε αυτό.

Θα το έλεγα διαχρονικό…

Ναι, με καλύπτει η λέξη! Στο τέλος της ημέρας είναι να κάνεις κάτι που σου αρέσει. Κι αυτό που μου αρέσει είναι η μουσική. Είναι το αντίδοτο στα βάσανά μας, στα προβλήματά μας, στα πάντα μας. Πόσο μάλλον να είσαι εκπρόσωπος της μουσικής και να είναι κι η δουλειά σου αυτή.

Άννα, μου ανέφερες τη λέξη «αγάπη». Τι σημαίνει για εσένα αυτή η λέξη εν έτει 2022; Η μουσική πάντα θα μας φέρνει κοντά, έχεις τραγουδήσει πολύ γι’ αυτή και πάντα θα είναι ένα βήμα για αμεσότητα… απλώς θεωρώ ότι οι σχέσεις έχουν γίνει επιφανειακές στις μέρες…

Είναι αλήθεια αυτό που λες. Ας πούμε για την αγάπη δύο ανθρώπων που διαλέγουν να ζουν μαζί, είτε έχουν φτιάξει οικογένεια, είτε όχι, είτε διαλέγουν να συζούν… Έχουν περάσει από την πρώτη καψούρα, έχουν περάσει από την ερωτική σχέση, τον έρωτα, την οικογένεια… Διαλέγουν, λοιπόν, να είναι μαζί κι αυτό προκύπτει από το «θέλω» του να είμαι με αυτόν τον άλλον. Μου «κάνει» αυτός ο άνθρωπος. Ταιριάζουμε, θέλουμε τα ίδια πράγματα, επικοινωνούμε κι αφήνουμε τον άλλον να είναι αυτό που θέλει να είναι. Το να μην πιέζουμε έναν άνθρωπο να αλλάξει για εμάς, αυτό είναι ένδειξη αγάπης. Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Απλώς μας έχει μάθει η κοινωνία να λέμε ότι «Α! Αυτός είναι δικός μου, γι’ αυτό τον αγαπάω». Δεν είναι έτσι. Τον αγαπάω γιατί με συμπληρώνει, με κάνει χαρούμενη στη ζωή μου και θέλω να είμαι μαζί του. Έχει πολλές εξηγήσεις η αγάπη. Τώρα μιλήσαμε για τους ανθρώπους που είναι ερωτικοί σύντροφοι. Σε όλες τις σχέσεις, είτε ερωτικές, είτε φιλικές, στις ανθρώπινες, το κριτήριο είναι πάντα το ίδιο. Να μας αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν γύρω μας και να τους αφήνουμε να είναι οι εαυτοί τους. Όχι να αγαπάμε μόνο αυτούς που μας «μοιάζουν»… Η αγάπη δεν πρέπει να παρουσιάζει κριτική. Δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να μας βολεύει. Σήμερα βλέπουμε παντού να κρίνει ο ένας τον άλλον κι ειδικά μετά τον κορονοϊό έχει περάσει στον υπερθετικό βαθμό αυτό το πράγμα.

Ισχύει αυτό, θα έλεγα. Και συμβαίνει αρκετά τώρα τελευταία… Για να κάνω και μία παρένθεση κι ακούγοντας όσα ωραία μου περιγράφεις, ο άνθρωπος έχει κλειστεί αρκετά στον εαυτό του… Έχει μπει σε ένα καλούπι.

Δεν ξέρω αν είναι καλούπι ή μία «φυλακή», αλλά βλέπω και το αντίθετο από αυτό που λες. Πολλοί άνθρωποι ξεπεταχτήκαν, φωνάζουν, κρίνουν. Βγαίνουν τελείως εκτός εαυτού και βγαίνουν εκτός της ανθρώπινης «α-τελειότητας». Κι εγώ έχω ελαττώματα, εννοείται, άνθρωπος είμαι. Απλώς βλέπω μία ανάγκη στο να βλέπουμε τα λάθη των άλλων, λες κι εμείς δεν κάνουμε. Δόθηκε μία ελευθερία στο να βγαίνουμε και να μιλάμε. Λάθος; Όχι. Καλό είναι να υπάρχει ελευθερία, αλλά βγαίνουμε και μιλάμε λες και είμαστε οι σπουδαίοι, οι καλύτεροι, οι «Θεοί». Κρίνουμε τους άλλους με έναν αδίσταχτο και αγενή τρόπο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν κριτική, κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι όλοι έτσι, προς Θεού, τώρα το γενικεύω, αλλά υπάρχει ένα ποσοστό και επηρεάζεται κι ο ένας από τον άλλον… Θα πω ότι είναι έλλειψη προσωπικότητας και θα το «πετάξω» σε αυτόν τον κουβά!

«Αίμα», λοιπόν, τιτλοφορείται το καινούργιο τραγούδι που κυκλοφορεί από την Panik Records και φυσικά βλέπουμε ακόμα μία φορά τον Νίκο Καρβέλα να είναι στο πλάι σας μουσικά. Επίσης όπως ήδη αναφέραμε, συνεργάζεστε και με τη νέα καλλιτέχνιδα Daphne Lawrence. Πώς επιλέγετε τις συνεργασίες σας;

Παρακολουθώ τι γίνεται κι όταν κάτι μου κάνει εντύπωση το ψάχνω με μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι, έψαξα και τη Daphne. Την είχα δει όταν έκανε κάποια covers και μέσα από αυτήν, γνώρισα και την ομάδα με τον G Kal, τον Ripen. Νέα παιδιά που ασχολούνται με τον προγραμματισμό, με έναν άλλο ήχο. Είναι πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά το σημαντικότερο για εμένα είναι η πηγή. Το τραγούδι. Τραγούδια και τόσο πετυχημένα, δεν μπορούν να γράψουν όλοι οι άνθρωποι. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν γεννηθεί με το χάρισμα του να μπορείς να γράψεις. Τραγούδια που φτάνουν στον κόσμο και στη συνέχεια ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί, να αγαπήσει, να τον ενδιαφέρουν, να τον αφορούν. Όπως είπες ο Νίκος, είναι ο άνθρωπος που είναι στο πλάι μου, είναι μέσα μου, είναι τα πάντα μου, είναι μαζί μου. Θεωρώ ότι είμαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος που γνώρισα τον Νίκος Καρβέλα στα 70s. Από τότε τον ξέρω, από τότε γράφουμε παρέα. Αλλά πιο στενά σαν Βίσση-Καρβέλας είμαστε από το 1982 και μετά. Στη ζωή, γιατί υπήρξαμε και ζευγάρι ωραίο, σαν φίλοι πλέον, σαν γονείς. Η κυριότερη σχέση μας είναι η ανθρώπινη. Τον θεωρώ τον κολλητό μου, τον αληθινό μου φίλο. Είναι ο άνθρωπος που με εμπνέει ακόμα σαν μυαλό. Σαν φιλοσοφία. Που αντιπροσωπεύει και δημιουργεί. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, είναι κάτω και τον άφησα για να κάνω τη συνέντευξη μαζί σου! (γέλια) Είναι ο άνθρωπος που αγαπώ χρόνια τώρα, όπως κι αν είναι, ότι κι αν είναι, όσο δύσκολος κι αν υπήρξε σαν σύντροφός μου! Μου έγραψε, λοιπόν, το «Αίμα». Ένα τραγούδι μοντέρνο, φρέσκο και σημερινό. Τι σημαίνει όμως, σημερινό; Κάθε 10ετία έχει τα χαρακτηριστικά της. Η νεολαία πλέον ακούει άλλα πράγματα, αλλά εμένα όπως σου είπα με τιμούν και στα παλιά μου τραγούδια, σαν διαχρονικά… Ο Νίκος έβλεπε μπροστά και ο στίχος του πάντα ήταν προχωρημένος και επωφελούμαι κι εγώ σήμερα. Τίποτα δεν έχει παλιώσει. Το «Αίμα» είναι εθιστικό. Έχει κάτι που σου «κολλάει» κι η μελωδία κι ο στίχος. Μετά ήρθε κι η Daphne με το δικό της μέρος. Ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία, γι’αυτό θα την έχω μαζί και στις συναυλίες φέτος. Πολύ καλό κορίτσι και πολύ ταλαντούχα.

Μακάρι να είχαμε χρόνο, να λέγαμε πολλά περισσότερα! Ρώτησα 1 και μου απάντησες σε 10! (γέλια) Οπότε θέλω να μάθω τα νέα σχέδια κι αν υπάρχει κάτι στα σκαριά για τη νέα σεζόν…

Έτσι είμαι εγώ! (γέλια) Σε σχέση με την καθημερινότητα, ειλικρινά δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει… Μόνο μπορώ να πω κάποια πράγματα από τη δική μου καθημερινότητα, που βρίσκομαι σε ένα στούντιο συνέχεια, με πρόβες και ενδιαφέρον για τη δουλειά μου. Όσον αφορά τα σχέδια, έχω πολλές εμφανίσεις να κάνω, είναι σίγουρα κουραστικό, αλλά δεν είμαι κι άνθρωπος των διακοπών. Αν ξεκινήσω να κάνω διακοπές, μετά από λίγο βαριέμαι! (γέλια) Θέλω δουλειά και θέλω να τραγουδάω. Το απολαμβάνω κι αυτό θέλω να κάνετε κι εσείς μαζί μου.

eptanews.gr