Με τους απεργοσπάστες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ συντάσσεται το Εργατικό Κέντρο Κατερίνης

Σαββίδης Παναγιώτης

Τις πιο μαύρες σελίδες γράφει το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας με μια πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) να υπονομεύει με απεργοσπασία την πάλη των εργαζομένων κόντρα στον αντιασφαλιστικό νόμο Βρούτση που έρχεται και ενισχύσει τον προηγούμενο αντιασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλο.


Εδώ να πούμε ότι η Ν.Δ όταν ήταν στην αντιπολίτευση κατήγγειλε τον νόμο Κατρούγκαλο και έλεγε ότι θα τον καταργούσε, όχι μόνο δεν τον κατάργησε αλλά τον ενίσχυσε με νέες διατάξεις κρατώντας όλη την αντιδραστική αρχιτεκτονική του.


Είναι αυτή η πλειοψηφία που θέλει να κάνει ένα fast track συνέδριο της ΓΣEΕ μιας ημέρας σε πολυτελές ξενοδοχείο στο Καβούρι στις 25 Φεβρουαρίου με καλεσμένο τον πρωθυπουργό της χώρας Κυριάκο Μητσοτάκη και με όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό στο πόδι ( ΜΑΤ, αστυνομία, κ.α.).


Ένα συνέδριο χωρίς συζήτηση για τα προβλήματα των εργαζομένων, χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα δράσης, χωρίς να συζητηθεί κυρίως η οργάνωση της πάλης.


Με μόνο στόχο να διαμορφωθεί ένας νέος πλασματικός συσχετισμός δύναμης από νόθους και εργοδοτικούς αντιπροσώπους, για να κρατήσουν τις καρέκλες αυτοί, που θα διευκολύνουν την προώθηση και την εφαρμογή αντεργατικών ρυθμίσεων και πολιτικών, απολαμβάνοντας ιδιαίτερα προνόμια.


Με αυτές τις δυνάμεις συντάσσεται και το εργατικό κέντρο Κατερίνης που αφήνει το δικό του αποτύπωμα σε αυτή την κατρακύλα.


Κόντρα σε αυτές τις δυνάμεις παλεύει το ΠΑΜΕ, τα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό, αλλά και κάθε τίμιος συνδικαλιστής, που θέλει να πετάξει αυτή την σαπίλα, για να αναζοωγοννηθεί και να ανασυνταχθεί το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα.


Είναι αυτές οι δυνάμεις που πήραν την ευθύνη μπροστά στην ανάγκη και οργάνωσαν την απεργία στις 18 Φλεβάρη και σημείωσε μεγάλη επιτυχία με την μαζική παρουσία χιλιάδων απεργών κυρίως στις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Χανιά, Ηράκλειο, κ.α.).


Μια απεργία που οργανώθηκε από τα κάτω από εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες, σωματεία και ανέδειξε πόσο απομονωμένη από τους εργαζόμενους είναι η ηγετική ομάδα της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ που διάλεξε τον δρόμο της απεργοσπασίας.


Για αυτό και λοιδορήθηκε η απεργία την επομένη μέρα από την κυβέρνηση και έφερε τον εκνευρισμό υπουργών της ( Βρούτση, Καραμανλή) που απειλούσαν με διώξεις και πειθαρχικούς ελέγχους.
Σε αυτό είχαν και την συνδρομή μεγάλων αστικών ΜΜΕ όπου με προπαγανδιστικά τρυκ ανέδειξαν δήθεν τα προβλήματα του επιβατικού κοινού εξαιτίας της απεργίας στα μέσα μεταφοράς, ενεργοποιώντας τον γνωστό «κοινωνικό» αυτοματισμό.


Τσιμουδιά δεν βγάλανε για τα αιτήματα της απεργίας και τις ογκώδεις διαδηλώσεις κυρίως σε Αθήνα και σε άλλες πόλεις.


Η απεργία έγινε κόντρα σε έναν νόμο που μετατρέπει την σύνταξη σε φιλοδώρημα, που τα λεφτά των εργαζομένων θα τζογάρονται, οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, το κράτος δεν θα εγγυάται τίποτα, ανοίγοντας διάπλατα την κερκόπορτα της ασφάλισης στους ιδιώτες.


Σε αυτό τον νόμο που ναρκοθετεί παραπέρα την κοινωνική ασφάλιση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να γίνει απεργία.


Η πλειοψηφία αυτή που δεν έχει κανένα έρισμα στην εργατική τάξη δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει περάσει με το στρατόπεδο της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, που θέλουν πέρα από όλα, να απαξιώσουν στην συνείδηση των εργαζομένων τις έννοιες του αγώνα, της απεργίας, ώστε τα επόμενα χρόνια να υπάρξει σιγή νεκροταφείου και καμιά αντίδραση σε αντεργατικά – αντιλαϊκά σχέδια που θα υποβαθμίζουν συνολικά την ζωή του λαού.


Είναι υπόλογοι όσοι δεν αποκαλύπτουν και δεν βάζουν εμπόδια σε αυτή την στρατηγική της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ που θέλει ένα εργατικό κίνημα «νεκρό», αποδιοργανωμένο, με σωματεία κουφάρια, για να διευκολύνει την εργοδοσία και το κεφάλαιο, να ξεζουμίζουν ανενόχλητα τους εργαζόμενους, για να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων.


Όλοι οι εργαζόμενοι όπου και να ανήκουν με όποια σύμβαση εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πρέπει να προβληματιστούν.


Να προβληματιστούν ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν σκεφτεί ποτέ να απεργήσουν ή δεν διαισθάνθηκαν την ανάγκη να οργανωθούν σε ένα σωματείο.


Να αναρωτηθούν γιατί γίνονται όλα αυτά, γιατί η πλειοψηφία της ΓΣΣΕ δρα με αυτό τον τρόπο, γιατί εργοδοσία και κεφάλαιο θέλει να χει στο χέρι το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, τι φοβούνται, τι σχεδιάζουν;


Είναι ζητήματα ζωτικής σημασίας που οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τα πάρουν με ελαφρύ την καρδία, γιατί αφορά αυτούς σαν παραγωγούς και διακινητές του πλούτου, τις οικογένειες τους, την ζωή και το μέλλον τους.


Στις αλυσίδες της σύγχρονης σκλαβιάς που θέλουν να μας περάσουν έχουμε χρέος να απαντήσουμε.
Με οργάνωση, αγώνα και πάλη, διεκδικώντας αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας, παλεύοντας παράλληλα την αναπλήρωση των δικαιωμάτων και εισοδημάτων που χάθηκαν με τα «μνημόνια», ανοίγοντας τον δρόμο της αντεπίθεσης, αμφισβητώντας την εξουσία των μονοπωλίων.


Αυτό τον τίμιο δρόμο για την ζωή και την αξιοπρέπεια καλεί το ΠΑΜΕ όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως που και τι πιστεύουν, να το πορευτούν αγωνιστικά όλοι μαζί, κόντρα στην σήψη και την παρακμή του φιλοεργοδοτικού ξεπουλημένου συνδικαλισμού, κόντρα στις πολιτικές που έχουν στρατηγική την υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της αυξανόμενης κερδοφορίας μονοπωλίων και καπιταλιστών.


Η ανασύνταξη του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων για ένα οργανωμένο, μαζικό, μαχητικό, εργατικό – ταξικό κίνημα.


Αυτό προϋποθέτει η εργατική τάξη να απαλλαγεί από τις νόθες ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.


Αυτό τον αγώνα κάνει το ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα ανοίγοντας θαρρετά την συζήτηση για το τι εργατικό κίνημα χρειαζόμαστε, οργώνοντας παράλληλα την πάλη των εργαζομένων.


Κάλεσμα κάνει σε όλους τους εργαζομένους της χώρας και κυρίως στους εργαζομένους της Αττικής να βρεθούν στις 25 Φεβρουαρίου έξω από το ξενοδοχείο στο Καβούρι και να απαιτήσουν ένα πραγματικό συνέδριο εργατών της ΓΣΣΕ και όχι αυτό το συνέδριο παρωδία που θέλουν να κάνουν, για να νομιμοποιήσουν παράνομους και εργοδοτικούς αντιπροσώπους και να κρατήσουν τις καρέκλες για λογαριασμό του κεφαλαίου και των αφεντικών.


Ενάντια σε αυτό το συνέδριο κορόιδα πήρε θέση και το κατήγγειλε η ΑΔΕΔΥ που φυσικά δεν ανήκει στο ΠΑΜΕ αλλά απαιτεί καθαρές και ανοιχτές διαδικασίες όπως ορίζει το καταστατικό της συνομοσπονδίας των εργατών.